Nanobiome – polskie badanie mikrobioty jelitowej
Menu
Nanobiome – polskie badanie mikrobioty jelitowej
Otyłość to prawdziwa epidemia w dzisiejszych czasach. Coraz więcej dorosłych, jak i dzieci zmaga się z nadmierną masą ciała. Otyłość to czynnik ryzyka dla wielu chorób cywilizacyjnych, takich jak cukrzyca typu II, nadciśnienie, miażdżyca, hipercholesterolemia czy inne. Dlatego tak istotne jest sprawdzenie, czy znajdujesz się w grupie ryzyka. Ale jak to sprawdzić? Mamy nadzieję, że ten artykuł będzie dla Ciebie pomocny.
Wskaźnik BMI (ang. body mass index) jest bez wątpienia najbardziej znanym z indykatorów umożliwiających ocenę stopnia otyłości. Wskazuje on parametry w oparciu o wzrost i wagę. Jest to darmowe, szybkie i dostępne dla każdego narzędzie do oceny ryzyka otyłości czy nadwagi. Stosowane jest jako badanie przesiewowe, mające zasugerować działania w kierunku zgubienia zbędnych kilogramów. Jednak używanie tylko wskaźnika BMI nie gwarantuje precyzyjnego określenia problemu i skali otyłości, ponieważ nie określa on składu masy ciała lub dystrybucji tkanki tłuszczowej. Nie wiadomo ile procent zajmuje tkanka tłuszczowa, tkanka mięśniowa, czy masa kości. Badanie nadwagi i otyłości nie zawsze jest więc miarodajne, gdy opieramy się wyłącznie na BMI, a jednak często tylko ono jest brane pod uwagę. Sam wskaźnik BMI może np. wykazywać, że osoba o dużej masie ciała zbudowanej przez mięśnie może cierpieć na otyłość, a przecież jest prawie pozbawiona tłuszczu. Dlatego właśnie wskaźnik BMI jest niezalecany u osób bardzo aktywnych fizycznie, kobiet w ciąży, a także osób o wzroście poniżej 150 cm i powyżej 190 cm. Dodatkowo, narzędzie nie powinno być stosowane u dzieci. W ich przypadku należy nanieść otrzymane wartości na specjalne siatki centylowe.
W związku z pewnym niedostatkiem BMI, pomocne w ocenie stopnia otyłości będą inne narzędzia. Jednym z nich może być wskaźnik WHR (ang. waist – hip ratio). To wskaźnik, który mówi o stosunku obwodu talii do obwodu bioder. To łatwe to obliczenia narzędzie, które pomoże zmierzyć dystrybucję tkanki tłuszczowej.
Jak poprawnie zmierzyć swoje obwody?
Wskaźnik WHR jest pomocny przy obliczaniu dystrybucji tkanki tłuszczowej. Jest to ważne, ponieważ nie każda nadwaga jest taka sama, jeśli chodzi o zagrożenia dla zdrowia. Dlatego właśnie BMI jako jedyny wskaźnik nie jest precyzyjny, jeśli chodzi o zagrożenie zdrowotne. Dodatkowo, badania sugerują, że osoby z większą zawartością tkanki tłuszczowej w okolicach talii, mogą być bardziej narażone na choroby serca, cukrzycę typu 2 i przedwczesną śmierć niż osoby, które noszą większą „wagę” w biodrach i udach. Więc nawet, jeśli Twoje BMI mieści się w umiarkowanym zakresie, ryzyko wystąpienia choroby może być zwiększone, w związku z dystrybucją tkanki tłuszczowej.
Zatem jak interpretować wyniki wskaźnika WHR? Uważa się, że idealnym proporcjom, które nie wskazują na żadne ryzyko zdrowotne jest WHR 0,7. Natomiast umiarkowanym wynikiem wskaźnika WHR jest ⩽0,9 u mężczyzn oraz ⩽0,85 u kobiet. O wysokim ryzyku zdrowotnym mówimy w momencie, gdy wskaźnik wynosi >1,0 u mężczyzn oraz >0,85 u kobiet.
Dodatkowo, wskaźnik WHR jest pomocny w przypadku oceniania typu otyłości. Możemy wyróżnić dwa typy otyłości:
Wskaźnik WHR, czyli stosunek talii do bioder to szybki i łatwy sposób na sprawdzenie, jak rozkłada się Twoja masa ciała. To tylko jeden z kilku narzędzi — wraz z BMI — których możesz użyć do oceny dystrybucji swojej tkanki tłuszczowej. WHR pomoże sprawdzić, jakie mamy ryzyko otyłości androidalnej, czyli cechującej się wyższym zagrożeniem dla zdrowia. Należy jednak pamiętać, że pomimo, że otyłość gynoidalna nie niesie za sobą tak dużego ryzyka chorób cywilizacyjnych, jej występowanie wciąż nie jest pozytywne dla naszego zdrowia. Nadal stanowi ono obciążenie dla metabolizmu, a także stawów czy kości.
